_منتظر رديف اول به نام........شما به دادگاه انتظار احضار شده ايد تا از خودتان در برابر حقايق وارده ، به عنوان يك منتظر دفاع كنيد...

آيا ميتوانيم از خود دفاع كنيم؟ آيا كاري  هست كه به آن افتخار كنيم و سرمان را بلند كنيم و بگوييم من اين كار را انجام داده ام؟

نه بعيد ميدانم چيزي باشد ، شايد نهايتا بتوانيم نامي از زيارت آل يس و دعاي فرج و دعاي عهد بياوريم....

نه از دعاي عهد نمي توان نام برد ، چرا كه اگر حتي هر روز صبح ،دعاي عهد بخوانيم، همان روز تا شب بارها عهد خود را مي شكنيم!

ميبيني كه دستهايمان خاليست؟ چيزي براي رو كردن نيست ، منتظران كسانيند كه به انتظار ايستاده اند و ما  فقط به انتظار نشسته ايم!

فقط نشسته و گفتيم خداكند كه بيايي...

پس يا بايد پاي در ركاب منتظراني نهيم كه به انتظار ايستاده اند، يا سر به زيري و شرمندگي كساني نصيبمان شود كه به انتظار نشسته اند ، يا بايد از خواب زمستاني بيدار شويم و به  آغوش بهار پناه بريم ، يا درپي احضاريه ي دادگاه انتظار ، در دادگاه حضور يابيم....

 و آنگاه است كه با  شنيدن صداي چكش قاضي دادگاه انتظار، به خود مي آييم ، اما ديگر بسيار دير است.....

پس ناچار دستهاي خالي و ملتمس خود را با شرمندگي به سوي وكيل مدافع منتظران امام زمان (عج) مي گيريم ، تا شفاعتي نثار حال زارمان كند!

اما اگر امام زمان دلش از ما پر باشد و ما را لايق نداند ،كه  گوشه ي چشمي به ما كند چه؟!

آنگاه مطمئنم كه با ماده  تبصره هاي كتاب قانون منتظران رو به رو ميشويم....

يعني چه مجازاتي براي غفلت هايمان، در كتاب قانون منتظران تعیین شده است؟؟؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: